Στη Παιδική λογοτεχνία τα τελευταία χρόνια εμφανίστηκαν οι Μικρές ιστορίες και αυτό ίσως να οφείλεται στο ότι είναι ένα σχετικά εύκολο είδος γραφής που απευθύνεται σε παιδιά και είναι εύκολο και σίγουρο το κέρδος για τους εκδότες αυτών των
ιστοριών.
Μικρές ιστορίες ορίζονται οι πολύ σύντομες διηγήσεις, οι οποίες παρουσιάζουν την ίδια την πραγματικότητα και διάφορες καταστάσεις της καθημερινότητας με απλό, άμεσο και οικείο τρόπο αλλά και κατανοητό ύφος για να τις προσλαμβάνει εύκολα το παιδί.
Βασικό χαρακτηριστικό αυτών των ιστοριών είναι ο ρεαλιστικός τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται τα διάφορα γεγονότα και αυτό γιατί το παιδί δεν πρέπει μόνο να θεωρεί ότι τα προβλήματα λύνονται με μαγικό τρόπο όπως στα παραμύθια αλλά με την λογική του ανθρώπου. Άλλα χαρακτηριστικά είναι η λιτή περιγραφή, το απλό λεξιλόγιο και η μικρή έκταση που είναι θετικό για έτσι δεν χάνεται το ενδιαφέρον του παιδιού.
Θετικό, επίσης είναι ότι οι Μικρές ιστορίες καταπιάνονται με ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, στα οποία περνάει ο σύγχρονος προβληματισμός αλλά ασχολείται και με θέματα άγνωστα, όπως το διάστημα ή απαγορευμένα, όπως η σεξουαλική αγωγή. Τέλος, σε αυτές τις ιστορίες ο χρόνος και ο χώρος είναι συγκεκριμένος και αφορά το παρόν, όλα τα άψυχα αντικείμενα έχουν ζωή και ένα ακόμη σημαντικό χαρακτηριστικό είναι η πλούσια εικονογράφηση των κειμένων αφού η εικόνα ταξιδεύει και ελκύει τους μικρούς αναγνώστες.
Οι Μικρές Ιστορίες ως λογοτεχνικό είδος χρησιμοποιούνται από το 1970 σε ικανοποιητικό βαθμό. Εκεί που εμφανίζονται περισσότερο είναι στην εκπαίδευση, κυρίως στα βιβλία του δημοτικού λόγω της μικρής έκτασης τους κι έτσι τα παιδιά ευχαριστιούνται να διαβάζουν τα κείμενα αυτά γιατί είναι σύντομα και μέσα σε λίγο χρόνο τους προσφέρουν χρήσιμες πληροφορίες και γνώσεις.
Αυτό το είδος όμως είναι πιο πολύ αγαπητό στα παιδιά του Νηπιαγωγείου. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι τα νήπια δεν μπορούν να διαβάσουν και έτσι δε μένουν σε μια απλή ανάγνωση όπως τα παιδιά του δημοτικού αλλά δε μένουν ούτε και στην αφήγηση της νηπιαγωγού αφού έχουν πολλές άλλες επιλογές. Μπορεί, λοιπόν η μικρή τους ιστορία να δραματοποιηθεί από τα ίδια τα νήπια, αναλαμβάνοντας το καθένα από έναν ρόλο ή να παίξουν την ιστορία με κούκλες. Εκείνο όμως που είναι πολύ ενδιαφέρον είναι το ότι τα νήπια μπορούν να δημιουργήσουν από μόνα τους μικρές ιστορίες από τις προσωπικές τους ιδέες και γνώσεις κι έπειτα να την αφηγηθούν στους υπόλοιπους.
Μικρές ιστορίες αφηγούνται και οι σπουδάστριες του τμήματος “Βοηθός Βρεφονηπιοκόμου” στα παιδιά του Νηπιαγωγείου!
*Το άρθρο είναι της κας. Χατζηβαγγέλη Αλεξάνδρας, Παιδαγωγού
